17.08 – sobota – godzina 12:05

/ wieża Ratusza Głównego Miasta /

Kompozytorki

Luc Rombouts (Belgia)

Program:

Barok i klasycyzm
Barbara Strozzi (1619-1677)
Che si può fare? (Cóż począć?, opr. J. Lory-Moran)

Anna Bon di Venezia (ok. 1739 – po 1767)
Sonata g-moll na instrumenty klawiszowe op. 2 nr 1 (opr. L. Rombouts):
Allegro
Andantino
Allegretto

Belle van Zuylen (1740-1805)
Sonata na instrumenty klawiszowe op. 3 nr 2 (opr. L. Rombouts):
Andante con moto

Marianna Martines (1744-1812)
Sonata G-dur na instrumenty klawiszowe IMM 27 (opr. L. Rombouts):
Allegro brillante
Andante
Allegro assai

Romantyzm
Cécile Chaminade (1857-1944)
Berceuse arabe op. 166 na fortepian (Kołysanka arabska, opr. L. Rombouts)

Mel Bonis (1858-1937)
Menuet (z Pięciu utworów fortepianowych, opr. L. Rombouts)

Dźwięki Nowego Świata
Florence Price (1887-1953)
Sketches in Sepia na fortepian (Szkice w sepii, opr. L. Rombouts)

May Aufderheide (1888-1972)
The Thriller na fortepian (opr. L. Rombouts)

LUC ROMBOUTS  

(*1962) studiował filologię klasyczną i uzyskał tytuł MBA na Uniwersytecie w Leuven (Belgia). W 1987 r. ukończył Królewską Szkołę Carillonową „Jef Denyn” w Mechelen. W 2016 r. uzyskał tytuł doktora cum laude na Uniwersytecie w Utrechcie z rozprawą na temat pochodzenia carillonu.
Luc jest miejskim carillonistą w Tienen (Belgia), uniwersyteckim carillonistą w Leuven (Belgia) i carillonistą w Park Abbey w Leuven. Jest kuratorem programu dziedzictwa kulturowego „Carillon Culture Leuven”. Wykłada grę na carillonie, historię carillonu i kampanologię w Królewskiej Szkole Carillonowej w Mechelen.
Luc dawał recitale w Europie i Ameryce Północnej oraz występował na festiwalach i kongresach. Wraz ze swoim kolegą Twanem Beardą tworzy duet carillonowy The Bells’ Angels, który od 2000 roku zgłębia repertuar gry na carillonie na cztery ręce.
Luc napisał kilka książek na temat carillonu, w tym wielokrotnie nagradzaną książkę o historii carillonu „Zingend brons”, która została opublikowana w języku angielskim w 2014 roku pod tytułem „Singing Bronze. A History of Carillon Music”.
Luc był koordynatorem projektu, który w 2014 r. doprowadził do uznania belgijskiej kultury carillonowej za najlepszą praktykę ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego przez UNESCO i jest przewodniczącym Belgijskiego Komitetu Dziedzictwa Carillonowego. Jest współzałożycielem Międzynarodowej Sieci Carillonów Pamięci Wojny i Pokoju z siedzibą w Pałacu Pokoju w Hadze (Holandia).